Dag 1 / Etappe 1 - 9 kg bananen op de Grand Depart

Daar stonden we dan. Midden op de Beestenmarkt. Na een jaar plannen en uitwerken was dit het moment. Ongeveer honderd smartphones van de aanwezige familie, huisgenoten, vrienden en volgers op ons gericht. Licht trillend op onze benen, benieuwd naar wat ons de komende weken zou overkomen maar aangemoedigd door de vorige Heart to Handle groepen, ontpopte de kurk van de champagne fles. Het was tijd om onze eerste meters te maken. En het was de 2-deuren wijde rood-witte balonnenboog die fungeerde als eerste uitdaging. Iedereen eronderdoor. Hans er tegenaan.

De eerste kilometers wilden we laten zien aan iedereen wat wij nog 230x verder zullen gaan moeten doorbrengen. Eerst met mensen op de stadsfiets lunchen in een park in Zoetermeer, daarna door bikkelen met de fanatiekelingen langs de A12 richting Nijmegen. Het verliep allemaal ideaal. Een licht windje in de rug, een stralende UV-index 8 op het gezicht. Ook voor de meefietsers die nog niet veel ervaring hadden was het een goed moment om voor het eerst het stuurlint van een racefiets te proeven.

Second break - Culemborg. Een klein idyllisch ogend plaatsje vlak onder Utrecht. De volgauto’s hadden een perfect plaatsje uitgezocht op onze route voor een extra broodje, waar ze ons opwachtten in speciaal aangeschafte neon-kleurige Seatsacks. Een plaatsje onder de bomen waar we vooral onze fietsen perfect tegen de geparkeerde auto’s konden plaatsen. Het laatste werd ons niet in dank afgenomen. Al snel kregen we te horen van een, duidelijk verhitte inwoner, dat we onze fietsen ‘beter door hem om onze nekken heen konden laten vouwen’. Uitgescholden van kaalgeschoren bouviers tot idioten van de samenleving werd een natuurlijk adrenalineshot door ieder van ons aangemaakt, klaar om de reis te vervolgen.

De laatste kilometers over een van de bruggen Nijmegen in. Eindstop: Café Samson in Nijmegen. Duidelijk onder de indruk van een van onze knechten - die 1.5 keer onze afstand rijdt in de helft van de tijd - werden we verzorgd door de kroeg. Toen het echte afscheid was genomen werd nog een laatste keer van onze benen verwacht een kleine helling te weerstaand richting ons eerste slaapadres - bij de familie Hensens. Lief dat ze waren hebben we al onze zooi mogen neerkieperen in de woonkamer om ons vol te gieten met vers gemaakte pasta bolognese. De dag was klaar toen de tweepersoons-luchtbedden van Marin, Suus en Eem waren opgepompt. De wekker staat om 6.00 uur morgen.