Dag 11 / Etappe 9 - Een goed begin is het halve werk

Maar zoals een wijs man ooit zei is een goed begin maar de helft. Dat hebben we vandaag wel geweten. De dag begon wel met redelijk wat vertraging. Wekkers waren gesaboteerd en we werden allemaal een half uur te laat wakker in onze hostel kamer. Geen ramp, we hadden allemaal verse benen en zin om de 140 kilometer van vandaag de gaan fietsen. De lucht was blauw en het beloofde een warme dag te worden. Tijdens de rustdag waren er een paar nieuwe pakkies gescoord die vandaag uitgeprobeerd konden worden. Nadat Marin ongevraagd de honeyloops van de kamergenoot van de chauffeurs had opgegeten konden we eindelijk vertrekken.

"LEK!". We stonden nog in de fietsenstalling. Voorbereid als we waren hadden we geen binnenbanden en geen fietspomp bij de hand. Die lagen allemaal in de auto, 10 minuten lopen van het hostel. Uiteindelijk vertrokken we gelukkig nog voor half 10 uit Regensburg. Bestemming van de dag: Passau.

De eerste helft van het fietsen was echt een hele goede helft. We reden, net als na de vorige rustdag, met snelheden waar we tijdens onze trainingen alleen maar van konden dromen. Na de lunch begon de helaas toch wat mindere helft van de dag. Eerst had Eem een lekke band, even pauze nemen. Daarna had Suus een lekke band. Weer even pauze. Toen de band van Suus was vervangen en we weer bijna wilden vertrekken bleek dar haar andere band óók lek was. Weer even wachten. Door alle vertraging die we tijdens de dag hebben opgelopen konden we het heetste moment van de dag ook niet echt meer ontwijken. We fietsten op met temperaturen van boven de 35 graden.

Uiteindelijk was het een hele lange dag waardoor we pas heel laat en heel vermoeid op de camping in Passau aan zouden komen. 10 kilometer voor het einde, het was al bijna 6 uur, besloot de navigatie om onze route nog eens extra te saboteren. We werden een onverhard heuveltje op gestuurd. Wel de goede kant op, maar niet het goede heuveltje. Het leek niet een erg hoog heuveltje. Het leek er op alsof je het einde van de heuvel al kon zien. Eenmaal daar aangekomen bleek hij nog een klein stukje langer. Na 3 keer gedacht te hebben boven te zijn voelde het ook zonde om terug te gaan, dat gingen we dus ook zeker niet meer doen.

Uiteindelijk waren we na 6 uur pas op de camping. Wat een vermoeiende dag. Zonde, de camping lag op een hele mooie plek langs een zijrivier van de Donau. Gelukkig hebben de chauffeurs daar nog wel van kunnen genieten.