Landgrens drie!
Dag 9 (781,6 – 882,3 km)
Nog 100 km en dan komen we aan in de Deense Hoofdstad. Deze stond al op de borden aangegeven de dag ervoor, alleen nog even fietsen. Vol enthousiasme begonnen we aan de dag die zou eindigen in een welverdiende Airbnb in een buitenwijk van Kopenhagen (Hvidorve). De uren vlogen aan ons voorbij en we verruilde de uitgestrekte landschappen in voor de bebouwde kom. Helaas kregen we richting het einde van de dag te maken met onze eerste blessure, het was de Achillespees van Isabel. De laatste 20 kilometer waren daardoor zwaar maar toen we aankwamen zaten onze prachtparels van een rijders klaar om ons op te vrolijken. De Airbnb die we voor een prikkie op de kop hadden getikt voldeed aan al onze verwachtingen, bed, bad, brood zoals je ze het liefste hebt. Doordat we extra hard hadden doorgefietst de afgelopen dagen hadden we nu niet één maar wel liefst twee rustdagen in Kopenhagen. Er werden nog wat spelletjes gespeeld maar wel op tijd naar bed want we hadden een toeristen dag in Kopenhagen voor de boeg. Op naar de kleine zeemeermin!
Dag 10/11 (Rustdagen)
De rustdag brak aan en met het ritme van de afgelopen dagen stonden we al vroeg naast ons bed. Niet helemaal begrijpend hoe het openbaar vervoer werkte reed de taxi ons naar het centrum van de stad. Door de brandende zon lieten wij ons snel op een terrasje in Nyhaven in een stoel zakken. De zeemeermin, het paleis met de wisseling van de wacht en de haventjes werden afgestruind. Toen de eerste mensen ‘hangry’ begonnen te worden (chagrijnig door honger, net geleerd helaas) begaven wij ons naar het hipsterwijkje Christiania, waar een heuse food market op ons stond te wachten. De overpriced, maar waanzinnige snacks werden meegenomen naar de kade waar wij heerlijk in de zon konden zitten. Met je voeten die soms nog een nerveuze ‘uit klik beweging’ maakte als stuiptrekking van het fietsen. De mannen besloten dat ze toch nog iets van de stad wilden zien en eten gingen halen voor de avond en lieten de meiden achter op de kade. De BBQ in de AirBnB werd aangegooid en een sterren maal werd drie uur later door de jongens op tafel gezet. Iedereen vertrok naar z’n kamer waar de meiden voor het eerst in tijden weer een spiegel zagen en als Fiona uit Shrek schrokken van wat er van ze was geworden. De plamuur en Eau de Toilette werden tevoorschijn getoverd en voor één avond zou de spreuk ongedaan gemaakt worden. De Deense mannen en vrouwen zouden eraan moeten geloven, Heart to Handle ging op stap vanavond. Op aanraden van de taxichauffeur eerder vandaag liepen wij langs de eerste bouncer bij Zef Side. De avond die hierna zou volgen deed iedereen erg goed en eindigde om 6 uur in een écht bed!
Met deze avond achter de rug was het dan ook niet raar dat de volgende dag niet al te hard van start ging. De meiden begaven zich naar het strand om de tanlines van de fietsbroekjes bij te werken en een Deense schone aan de haak te slaan, waar de mannen in de auto stapte naar het Louisiana Museum of Modern Arts. Na een lange gescheiden dag kwamen de twee groepen ’s avonds weer samen om hun dag te bespreken en te beginnen aan het onderhoud van de fietsen, die weer geolied mochten beginnen aan een lange tocht naar Göteborg de volgende dag.
Dag 12 (882,3 – 989,3 km)
Met frisse benen door de afgelopen dagen werden de stalen rossen weer bestegen. De speaker ging weer volgeladen mee, net als de mueslirepen en zonnebrillen. Want wat een mooi weer hadden wij tot nu toe keer op keer gehad. Binnen no time waren wij bij het station vanwaar de trein ons over de brug naar Zweden meenam (dit mocht helaas niet fietsend). Aangekomen in Malmö realiseerden wij ons dat dit toch echt Zweden was! Landsgrens drie was gepasseerd. Nog eentje en dan konden we de finish bijna aanraken. Het doorkruisen van Zweden was natuurlijk het grootste gedeelte van de route, maar voor even voelde dat niet zo. Ook het Zweedse landschap was verbazingwekkend mooi en ondanks dat ze hier niet aan fietspaden doen en je dus langs de snelweg fietst, schoten we erdoorheen op weg naar het huis van Mark van Ooien een vriend van Gijs. Zijn ouders waren zo genereus om ons hier te laten overnachten. Hier zijnde het pittoreske plaatsje Arild aan de westkust. Gastvrij werden wij hier ontvangen door hun vrienden en hond Flika (Zweeds voor meisje). Na een duik in de zee sloten wij ons aan bij het buurtfeest waar een band van een viertal oude mannen ons liet dansen op nummers die je ouders alleen nog op vinyl hebben onder een laagje van stof.
